Onvoorwaardelijk liefhebben…
Mezelf.
Ik zie je graag met en zonder kleren aan.
Ik zie je graag, mijn lijf.
Ik zie je graag, als ik een voorbeeldmoeder ben.
Maar even goed als ik ploeter en geen idee heb waar mee bezig te zijn.
Ik hou van jou. Van hoe je lacht en plezier maakt.
Maar ook van je tranen en je verdriet.
Ik heb je lief, de versie van vandaag.
Maar ook die van gisteren en die van morgen.
Ik zie je graag als je vol overgave kan ontvangen.
Maar ook als je veel te moe bent om te geven.
Ik koester jou. En al je talenten.
Ook diegene die nog kunnen groeien.
Ook diegene die ik tot nu toe aan de wereld niet durfde te laten zien.
Ook diegene die ik wegstak wegens ‘niet goed genoeg’.
Ik bewonder jou voor je draagkracht.
Maar ook voor het aangeven van je grenzen als die draagkracht even zoek lijkt.
Ik heb je graag, als je als geen ander de verbinding weet te versterken.
Maar even goed als je die moet herstellen, omdat je het even kwijt was.
Ik koester jou. Om wie je bent.
Je volwassen versie. Maar ook je kleine meisje.
En elke steen in dat rugzakje dat je meedraagt.
Ik zie je graag.
Op elk moment.
Zonder voorwaarden.
Zonder als… dan.
En als ik je al eens het gevoel geef, je minder graag te zien, weet dan dat dat hoogstwaarschijnlijk was, omdat ik druk bezig was met anderen graag zien. En ik beloof je dan: ik kom bij jou terug.
