— Je moet mild zijn voor jezelf. —
Waarschijnlijk wel al eens gehoord, van je coach/mentor/therapeut (ik hoop dat je er een hebt 😉), een mede-mama, je collega of je partner? Of misschien een uitspraak die je regelmatig tegen jezelf zegt?
Dat mild zijn, dat heeft voor mij twee kanten.
Mild zijn als in:
“ik aanvaard dat het leven bestaat uit vallen en opstaan”
“In elk vallen/falen zit een groeikans”
“ik doorloop mijn proces op mijn tempo, ook al voelt dat soms (te) traag aan, …
“nobody’s perfect“
vind ik heel waardevol. Helpend ook.
Mild zijn als in:
“Ik val en blijf liggen, daar is het veilig, iedereen valt toch eens?”
“Ik val telkens op dezelfde manier en voor dezelfde dingen”
“Wie ben ik nog zonder de aandacht als ik val?”
“Ik kom dat nu toch eens altijd opnieuw tegen, maar ja, ik mag mild zijn voor mezelf, dus laat ik het maar”
vind ik niet zo waardevol. En ook niet helpend. Integendeel zelfs. Dat soort van mild zijn heeft mij jaren klein gehouden en in een slachtofferrol.
Mild zijn is, mijns inziens, niet altijd het beste wat je kan doen voor jezelf (en je kinderen) op lange termijn.
Als je nog eens mild bent, onderzoek dan eens welk soort van mildheid het is: vanuit
“het overkomt me weer”
of vanuit
“things happen, ik blijf er niet in hangen, hoe kan ik hier uit / in groeien?”
Ondersteuning nodig in jouw milde groeiproces? Boek je gratis groei-sessie via deze link.
