26 januari werd ik mama van Abel.
Of misschien mocht ik mezelf al mama voelen van het moment ik zwanger werd. Ik denk dat het besef ten volle kwam zo een uur na de bevalling, toen we op de kamer waren en ik naar hem keek en dacht: Abel is van ons… Dat gevoel is onbeschrijflijk… .
Een goeie 6 weken later… Even mijn “balans” van het ouderschap:
- Chatten over kak met vriendinnen is doodnormaal.
- Neerzitten kan pas met een gerust gevoel als je een tetra-doek binnen handbereik ziet.
- Gezellig samen dineren zit er 1 op de 2 niet meer in, elk op zijn toer, terwijl de andere Abel troost.
- De was buitenhangen in de zon is het nieuwe me-time.
- Gelukkig dat er dus heel veel was is, anders geen me-time meer 😉
- Conditie, wat is dat?
- Bedtijd rond 20:30, anders trek ik het niet… .
- 2 glaasjes op en al bijna teut zijn…
- Vol goeie moed een film beginnen, maar met moeite het eerste half uur halen…
- Erover nadenken om oordoppen aan te schaffen (als ie honger heeft, dan weet heel de straat het…).
- Plots veel minder plaats hebben in huis. Weg ruimte gevoel… .
- Borstvoeding – boertje – slapen – wakker – effe ongemakkelijk – en weer van het begin… O ja, en nog wat pampers tussen in ook, af en toe met kak tot aan de nek…
Maar ook:
- Je heel erg bewust zijn van hoe wonderbaarlijk dit is, een gezonde baby op de wereld zetten.
- Genieten als Abel slaapt of opgewekt rondkijkt.
- En nog moeten leren meeslapen als hij zijn dutje doet… Wat hij dus nu aan het doen is, terwijl ik deze blog schrijf… Hmmmmmm…
- Spannend afwachten wanneer hij voor het eerst bewust zal lachen. En benieuwd zijn naar alles in zijn ontwikkeling… .
- Bijna elke avond voetjes onder tafel kunnen schuiven dankzij kraamzorg.
- En je al zorgen maken – wat daarna – want dat blijft niet duren… . Ik citeer Dries: alleen daarvoor zou ik aan een tweede beginnen 😉
- Met raad en daad bijgestaan worden door een vroedvrouw aan huis (raad ik iedereen aan…).
- Niet meer diegene zijn met de meeste kleren in je kast – ooo wat hou ik van tweedehands shoppen voor dat manneke.
- Thuis zijn, zonder rush, heerlijk… .
- Altijd bubbels in huis.
- En koekjes, chocolade – of taart…
- Dankbaar zijn, Dries, je doet dat schitterend, zowel voor Abel als voor mij.
- …
Heel lang een issue geweest, wil ik mama worden of niet, kan ik dat of niet, … . Wel, bovenstaande balans buiten beschouwing gelaten:
Ja, ik wil en ben! En ja, ik – wij kunnen dat!
Liefs,
Hade – en ook een beetje Abel
Herkenbaar ?. Zowiezo wat dingen die even niet meer zo gemakkelijk zijn maar o wat krijg je in de plaats! Zotte liefde voor die kleine mannekes!
Dat meeslapen heb ik ook pas ontdekt na een tweetal maand… maar een grote aanrader?, gewoon neerleggen en voor je het weet wordt je wakker door je kleine man en denk je.. oo dees deed deugd?. Geniet ervan en tot snel voor een bezoekje!
Hei Liesbeth, herkenbaarheid kan deugd doen hé, het gevoel dat je niet alleen bent… . We genieten zeker! En kijken uit naar een bezoekje! Groetjes!
Mooie omschrijvingen, die een inspiratie kunnen zijn ?
Doe dat nog goed samen met jullie drietjes en geniet maar volop, dat verdienen jullie ?
Dank je Katrien, genieten doen we met volle teugen!
heel mooi geschreven en ook een hele dikke duim want je doet het echt goed!
Proficiat! Wat een geluk dat Abel jou als mama heeft?
Och zo lief, Liselot, merci!
Heel mooi lieve Hade, Alles gebeurt altijd aan ons op het juiste moment in het leven en deze jongen mag blij zijn met zo een bewuste ouders! Heel veel liefs van Caroline
Hei Caroline, dank je wel… Een toepasselijke quote van Epiktetos: Wens niet dat wat er gebeurt, gebeurt zoals jij het wil, maar wens dat het gebeurt, omdat het zo moet gebeuren. En je zult gelukkig zijn…
Ik kende Hade, maar leer nu de mama in haar kennen: heel vertederend en hartverwarmend. Twee mannen heel dicht bij haar mogen zich gelukkig wanen: Dries en Abel.
Peter Philip! Merci voor je reactie en mooie feedback… Liefs, mama Hade – papa Dries en petekind Abel.
Dank je Hilde!