Your wound is probably not your fault, but your healing is your responsibility.
Ik heb jarenlang een gigantisch zware rugzak meegezeuld. Zo eentje vergelijkbaar met de zware boekentassen van sommige kinderen, als je hem ophebt, dat je bijna achterover valt 😉 De personen op de foto, mijn mama en papa, zijn er ondertussen niet meer. Alle omstandigheden daar rond, vullen het grootste deel van die rugzak.
Ik maakte mezelf er het slachtoffer van. Ik was niet gelukkig, vond geen rust, maakte keuzes waar ik spijt van kreeg, wentelde me in verdriet, pijn en angsten van het verleden. Want wat gebeurd was, daar moest ik nu maar de gevolgen van meedragen. Ik had er niet voor gekozen, voor dat verleden. Maar nu zat ik er mee voor de rest van mijn leven.
Tot ik besliste: nee, dit wil ik niet langer. En ik nam verantwoordelijkheid om mijn rugzakje lichter te maken. Met hulp, ik volgde trainingen en coachings in zelfontwikkeling en bewust zijn. En dat is een ongoing proces. Dat eindigt nooit.
Zeker nu met mama te zijn, krijg ik dagelijks spiegels van stukjes van mezelf waar ik nog meer in kan groeien, waar ik nog meer mijn verantwoordelijkheid voor kan nemen. Dat bewust zijn en het werken aan je eigen stukken om zo te groeien als ouder, is een van de fundamenten van bewust ouderschap.
Ik ben zo dankbaar dat ik ondertussen al niet meer omver val van die rugzak. Dat ik hem vaker in een hoekje kan gooien en zo de last van mijn schouders kan zetten.
We hebben allemaal onze uitdagingen, ons rugzakje met groot of klein verdriet, grote of kleine trauma’s. We kozen niet altijd de inhoud van dat rugzakje.
Maar of we het met ons meezeulen of het stap voor stap lichter maken door onze verantwoordelijkheid te nemen voor ons eigen leven, dat ligt wel in onze handen.
Food for thought.
