Balans na 15 weken
Abel hangt heel hard aan zijn papa. Ik kan het hem niet kwalijk nemen, want grotendeels hangt Astor letterlijk aan mij, waardoor er weinig ruimte is voor hem.
Toch vindt mijn moederhart dat lastig. Ik wil hem kunnen troosten. Zijn traantjes opvangen. Zijn broken cookies samenvegen… .
Gisterenavond liet hij me toe. Ik mocht zoentjes geven, knuffelen, … en ja ook troosten en samenvegen (geen cookie trouwens, de emmer liep over door een pudding 🤭). Wat heb ik genoten! Zélfs van de traantjes.
Bij bedtijd creëerde ik nog verder ontlaadruimte door #verbindendspel: de pamper op mama haar hoofd? Of aan de poep van de giraf (een knuffel)? “Nee, voor Abel!” schaterde hij… .
En het tandenpoetsen shifte van strijd naar fun toen hij die van mij mocht poetsen en omgekeerd.
Op weg naar zijn kamer begonnen we met de zoentjes ronde (alle knuffels krijgen ook een zoentje). En giraf die kreeg er een… op zijn poep… Weeral lachen geblazen… Abel ontspannen in bed, momgoal for the win! En dubbel goal want hij kwam vannacht niet wenend wakker (wat al eens gebeurt de laatste tijd).
Astor draait rondjes in het park. Rolt op zijn zij. Vindt zijn vuistjes denk ik minstens even lekker als mijn borstjes 😅. Kirt er op los en schrikt soms van zijn eigen geluidjes 🤭.
Zijn dutjes overdag zijn een uitdaging. ‘s Avonds ga ik mee ‘slapen’ (beneden te veel prikkels waardoor hij zijn slaap niet vindt). Daardoor mis ik wat contact met Dries. Ik zei het hem gisteren nog: eigenlijk heb ik hier niet altijd zin in, om 19u30 al naar boven gaan… . Maar ‘t is voor de goei zaak… En ooit komt…
Normaal moest ik deze week beginnen werken. Dankzij ouderschapsverlof heb ik nog 3 maanden extra met mijn kleine man. Het zou een recht moeten zijn, om thuis te kunnen blijven zolang je wil, zeker dat eerste levensjaar. Spijtig dat een groot deel van onze maatschappij daar anders over denkt. Ik prijs mezelf dus gelukkig die mogelijkheid te hebben.
Het is 07:45, terwijl ik de vogeltjes hoor fluiten, geniet ik van Astor die nog in mijn armen ligt te snoezen. Ik hoor mijn andere twee mannen beneden, hun dag is al begonnen. Ons weekeinde wordt roze. Dat voel ik!
