Voor een kind is constant nee horen, zonder meer, heel vermoeiend. Even vermoeiend als voor jou, die de nee constant uitspreekt.
Hoe voel je jezelf als je naar je leidinggevende zou stappen en vraagt om loonsverhoging en een nee zonder uitleg krijgt? Of als je jouw vriendin vraagt om mee te gaan lopen en haar antwoord “nee, nu niet” is?
Niet zo fijn om te horen, niet?
Bovendien is er ook een valkuil aan constant “nee” zonder meer zeggen: zo verliest de “nee” als grens wanneer het echt nodig is, zijn kracht. Het wordt een associatie voor strijd, een patroon, een routine-dingetje of iets wat telkens opnieuw escaleert in spanningen. Of overgaat in een “ja”.
Tuurlijk is “nee” zeggen noodzakelijk, ’t is te zeggen: grenzen stellen is nodig. Maar dat kan ook op een verbindende manier, op een manier dat het niet ‘tegen’ elkaar is, geen machtsstrijd, maar dat ons kind begrijpt dat we zijn kant ook ‘zien’.
Wat hier helpt is:
👉informatie geven
👉perspectief bieden voor een ja
Enkele voorbeelden:
Je zou graag samen spelen. Dat wordt leuk! Als ik klaar ben met de vaatwasser legen, dan gaan we samen spelen.
Je wil graag een koek. We gaan over 15’ eten. Daarom krijg je nu geen koek. Bij het eten kan je wel een dessertje krijgen.
Je wil graag bij mama blijven. Vandaag is crèche-dag. Maar morgen is het weekend, dan is het een volle mama/papa dag.
Vind je deze tips waardevol? Opslaan, delen, reageren met je ervaringen of nog meer tips: alles is welkom!
