“Ik wéét wat mij vooruit zou helpen. Maar ik krijg het niet toegepast in mijn leven.”
Iets wat ik vaak hoor zeggen.
Je weet dat jouw gedachten je saboteren.
Je weet dat het belangrijk is je emoties te doorvoelen.
Je weet dat zelfzorg nodig is en je beter je grenzen ‘moet’ aangeven.
Je weet dat die dagelijkse rush niet goed is voor jou en je gezin.
Je weet dat je jouw stem niet laat spreken.
Je weet dat praten met je partner belangrijk is.
Je weet dat je nu toch eindelijk eens dat oud verdriet een plaats zou moeten geven.
…
En dan bepaal je vol goeie moed je nieuwe koers.
Je begint te werken aan je mindset.
Te affirmeren en/of mediteren.
Voelen. Of een poging tot.
Me-time in te bouwen.
Je triggers te onderzoeken.
Grenzen aan te geven.
Een gesprek aan te gaan.
…
Tot…
die keer dat je er geen zin in had. Of je te moe was.
En je plots een week verder was en opnieuw starten onmogelijk leek.
Tot…
die keer dat je grens aangeven door de ander niet zo vriendelijk ontvangen werd.
En je dacht: zie je wel, het is me niet gegund.
Tot…
je intentie mislukte.
En je dit als falen aanvoelde.
🤭Herkenbaar?
🤔Wist je dat het minstens 3 maanden duurt, voordat een nieuwe koers een automatisme wordt?
🤔Wist je dat falen bij groeien hoort? En er dus eigenlijk geen falen bestaat?
We gunnen onze kinderen al de tijd van de wereld om te leren kruipen, stappen, praten, … . We kijken geduldig toe en wachten. Tot het komt. We stimuleren hen en motiveren, ook als ze vallen.
En wat doen ze?
Ze staan weer op.
Altijd.
Ook na de 20ste val.
😉Wat als je daar nu eens een voorbeeld aan zou nemen?
Precies om die reden duurt mijn groeitraject 3 maanden. Om een stevige basis op te bouwen.
Precies om die reden kan je 3 maanden lang op mij rekenen als coach.
Om je te stimuleren en motiveren. Ook als je valt.
Om je te helpen opstaan. Telkens opnieuw.
Omdat ik het jou gun.
Dat moeitelozer leven.
Die verbinding,
met jezelf en je gezin.
Daarom!
