Een van de fundamenten van bewust ouderschap waar ik een grote fan van ben, dat is dat we onze kinderen niet moeten behoeden voor het maken van ‘fouten’, maar ze beter ervaringsgericht leren.

Een voorbeeld: we hebben een gladde polybetonvloer. Het liefste hebben we dus dat Abel binnen schoenen of pantoffels draagt, of op zijn blote voeten rondloopt. Dan is de kans op vallen (‘falen’ – ‘een fout maken’) en zich pijn doen, het kleinst.

Hij zit zo in zijn ‘eigen willetjes’-periode, wat maakt dat op kousen rondlopen héél interessant is. We laten hem doen.

In plaats van: “Zorg dat je niet valt.” Zeg ik: “Abel, je bent op sokken, hou je daar mee rekening?”

Is hij al gevallen? Ja, redelijk veel zelfs. Heeft hij al pijn gehad? Dat ook. Ook dan zeggen we niet: “Zie je wel, ik had toch gezegd… .” We troosten hem, bevestigen dat vallen niet fijn is en helpen hem daarna een oplossing bedenken.

Wat er dan gebeurt, is ofwel Abel die er toch voor kiest om zijn kousen uit te doen of schoenen aan te doen. Ofwel Abel die voorzichtiger rondloopt op die kousen.

Dan zie je hem vertragen, hij neemt dus als het ware verantwoordelijkheid voor zijn keuze en leert er de risico’s van inschatten. Hij leert zijn lichaam kennen (hoe snel/traag kan ik op sokken rondlopen).
.
.
.
.
.
👉Om te leren opstaan, moet je durven vallen. Hoe ga jij hier mee om? Vind je dit moeilijk? Of makkelijk?

😉Geldt niet alleen voor onze kinderen, ook voor ons, als volwassenen… .

Over de auteur

Hade Cools

Spiegelcoach en bewustzijnsgids - DRAAGjeKRACHT als vrouw in àl jouw rollen.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres is niet zichtbaar. Verplichte velden zijn aangeduid met een *.

{"email":"Email address invalid","url":"Website address invalid","required":"Required field missing"}