Als er iets is, waarmee ik het nog steeds moeilijk heb, dan is het wel boosheid toelaten.
Ik weet hoe dat komt: als kind voelde ik me ooit eens zo machteloos tegenover een situatie met mijn psychisch zieke mama, dat ik maar 1 uitweg zag: geweld gebruiken, agressief zijn. En dat had nare gevolgen. Sindsdien heeft mijn systeem gezegd: boos zijn, dat doen we niet meer hoor… .
Typisch aan agressie is dat er voorafgaand aan de ‘uitbarsting’, een hoop andere emoties zich opstapelden (verdriet, machteloosheid, frustratie, …). Er gebeurt te veel, er zijn te veel triggers, je bent uit balans, … . Je hebt je te lang ingehouden, te veel gegeven, te weinig voor jezelf gezorgd, … en dan: BOEM.
Agressie vertelt je dus in feite, dat je te lang bepaalde signalen of jezelf hebt genegeerd, te lang bent blijven doorgaan.
De oplossing ligt vanzelfsprekend niet in iets kapot doen, roepen of iemand anders pijn doen.
Als je tijdig de signalen oppikt, kan je ervoor kiezen het destructieve om te buigen naar iets constructiefs.
Als ik dus machteloosheid voel opkomen, weet ik al dat ik iets zal moeten doen, anders neemt mijn overlevingsmechanisme het over en schiet ik weer in agressie.
Dat kan zijn:
👉Even uit de situatie stappen en bewust ademen.
👉Bewegen (e-motion is energie in beweging – de felle energie van agressie kan zo op een constructieve manier naar buiten)
👉Mezelf losschudden of tappen (ook een vorm van bewegen)
Tijdig je signalen oppikken.
Weten wanneer het licht bijna van oranje naar rood zal springen.
En bewust kiezen: nu doe ik het anders.
Ook dat is bewust zijn!
En zo belangrijk om voor te leven voor onze kids!
Wil jij hier graag mee aan de slag?
Boek dan je gratis groei-sessie!
