De valkuilen van als…dan
👉Als je me een zoentje geeft, dan maak je me blij.
👉Als je nu niet opruimt, dan word ik boos.
👉Als je je groentjes opeet, dan krijg je een dessert.
Ik probeer uitspraken als bovenstaande zo veel als mogelijk te vermijden.
Enkele valkuilen hiervan…
👉Je maakt je kind verantwoordelijk voor jouw gevoel. Stel je eens voor, hoe “zwaar” dat moet voelen, als je kind zich de oorzaak voelt van of mama boos of blij is. Je kind (of beter: het gedrag van je kind) kan hoogstens een trigger zijn, maar je kan de verantwoordelijkheid voor een gevoel nooit bij iemand anders leggen.
👉Met voorwaarden ben je eigenlijk aan het belonen en straffen. Beide ondermijnen de impliciete motivatie van je kind. Zo wordt je kind afhankelijk van externe factoren om dingen wel of niet of zus of zo te doen.
👉Je misbruikt je positie en vervalt zo in autoritair ouderschap. Ik streef er zelf zo veel mogelijk naar, om op een gelijkwaardige manier samen te leven. Het is niet omdat ik ouder ben, dat ik meer ben dan mijn kind. Natuurlijk is er begrenzing nodig, maar steeds met respect voor elkaars behoeften.
Hoe dan wel?
👉Ik zie groentjes op je bord liggen.
Ik vind het belangrijk dat je lichaam vitamientjes binnen krijgt.
Wil je eens proeven?
👉Je blokken en dieren liggen op de grond. Ik ben er zonet over gestruikeld. Ik voel me wat onrustig. Ruim je eerst je dieren op of eerst je blokken?
👉Mag ik jou een zoentje geven?
🤭Niet onbelangrijk: als je een vraag stelt, kan je zowel een ja als een nee krijgen als antwoord. Als je geen nee kan ontvangen, ben je eigenlijk aan het eisen… . Daarover later meer… .
🌱Wil je hier graag mee aan de slag, met het onvoorwaardelijk communiceren en uiten van gevoelens en behoeften zonder de ander verantwoordelijk te maken ervoor?
Dat komt aan bod in mijn groeitraject. Interesse? Boek dan je gratis groei-sessie in, via deze link.
