Astor drinkt borstjesmelk terwijl Abel beslist dat hij ook mama-aandacht wil.
« Mama-Abel boekje lezen. » zegt ie.
« Als Astor melkjes gedronken heeft, gaan we samen een boekje lezen. Kies jij er alvast eentje uit? »
« Ja, boekje kiezen. »
Als je terugbent met je kippen-boekje, zie ik je teleurgesteld kijken dat Astor nog niet klaar is. Je komt rond me hangen en zegt: « Abel mama poepe zitten. »
Ik leg uit dat je op 1 been kan zitten of naast mama. Dat is niet wat jij wil. Je hangt tussen mijn benen en begint te wenen.
Ik blijf tegen je praten, terwijl Astor verder drinkt. Je hebt het lastig. Je hangt letterlijk aan mij. Je port Astor. Ik zeg dat dit niet kan, dat wij mensen zachtjes aanraken. Ik toon voor hoe dat dan is, zachtjes. Je port mij nog een keer. En daarna stop je.
Als Astor klaar is, zie ik je argwanend kijken. Je trekt al aan mijn hand. « Mama boekje lezen » herhaal je.
Ik zet Astor in de sitter en mezelf naast jou. Ik kijk je in jouw ogen en zeg: « Dank je voor je geduld, nu ben ik er voor jou, we gaan samen lezen. »
Tegelijk hoop ik in mijn binnenste dat Astor even zichzelf kan entertainen.
Je draait enkele pagina’s van het boekje. Je geeft zoentjes aan de kippetjes in het boekje. Je aait zachtjes over de kippetjes in het boekje.
« Mama ook wrijveuuh » en ik doe mee.
« Abel mama zoentje geven. » en je kruipt op mijn schootje en geeft me een zoen op mijn mond.
Ik smelt.
Lieve Abel.
Je komt, soms meer dan ik wil, op de tweede plek. Op sommige momenten lijk je het te begrijpen. Op andere momenten breek je.
Ik doe wat ik kan en die aandacht verdelen breekt mijn hart. En tegelijk verbaast jouw veerkracht en onvoorwaardelijke liefde me keer op keer.
Je bent een wijze man!
Mijn Abel-hartkamertje staat altijd open, ook als ik even naar een ander kamertje glip.
Alleen maar liefs voor jou!
