Het is zaterdagavond. Ik plof neer in de zetel. Na een dag met onze twee kids. Waarvan de namiddag zelfs maar met 1, omdat Dries en ik splitsten in activiteiten en elk een kind hadden.
Na een 5-tal minuten luisteren naar een podcast waar ik niets van onthouden heb, bedenk ik, dat ik me maar beter nuttig kan maken door te schrijven.
Ja, ik had me voorgenomen het hier even wat rustiger aan te doen. Maar dit schrijven doe ik voor mezelf, omdat dat mijn innerlijke processen helderder maakt. En wie weet ook voor jou, omdat dit jou kan (onder)steunen.
Het was een bijzonder fijne dag. Leuke dingen gedaan. Geen accidenten met bloed of zo 😅. Een beperkt aantal huil/driftbuien. Gezellige momenten aan tafel. Beide makkelijk in bed. Goeie dutjes.
Kortom: een dag om onze twee pollekes te kussen 🙏.
En toch blaas ik even, bij de idee dat er dus nog 28 van die dagen volgen (onze crèche is komende 4 weken gesloten).
Ik ben dus niet dat soort persoon, die de beste moeder is als ze 24u op 24 & 7 dagen op 7, alleen maar moedert.
En weet je: als dat voor jou ook geldt: dat is OK. Je hoeft je daar niet schuldig om te voelen. Je hoeft je er niet voor te schamen.
Ik citeer even Carl Jung:
“De zwaarste last op de schouders van een kind is het niet geleefde leven van een moeder”
Ja, ik ben mama. Graag. Heel graag. Met heel mijn hart. Dat sinds ik mama ben, groter blijkt te zijn dan ooit gedacht en sneller kan kloppen dan ooit gevoeld. En af en toe eens lijkt stil te staan.
En even goed ja: ik ben ook Hade. Ik ben vrouw. Ik ben ondernemer. En nog veel meer. Ik heb dromen. Ik heb doelen. Waar mijn hart òòk van overloopt of sneller van slaat.
Die stukken van mij, hebben evenveel bestaansrecht als mijn mama-stuk.
Ook dat is voorleven… .
💖 Het is OK, om niet OK te zijn met fulltime moederen.
🧐Herken jij jezelf hier in? Ik ben benieuwd, laat gerust een reactie na.
